Wybór Piotrkowa na lokalizację dla huty szkła nie był przypadkowy. Bogate zaplecze surowcowe i paliwowe to najważniejsze czynniki decydujące o budowie zakładu. Lokalne zasoby surowca podstawowego, a więc piasków szklanych, znajdowały się w rejonie miejscowości Majków, Meszcze (ok. 5 km.od Piotrkowa) i pod Tomaszowem. Węgiel, który stanowił niemal jedyne paliwo dla hut, wydobywano w wielu kopalniach na terenie guberni piotrkowskiej. Przechodząca przez Piotrków pierwsza w Królestwie Polskim (od 1846 r.) linia kolei żelaznej (kolej warszawsko-wiedeńska) ułatwiała kontakt z bazą energetyczną Zagłębia Dąbrowskiego oraz zapewniała dogodne połączenie z innymi ośrodkami gospodarczymi.Dowóz surowca i zbyt produktów nie sprawiał większych trudności.

Dodatkowym czynnikiem przemawiającym za lokacją huty w Piotrkowie była tania siła robocza, rekrutująca się z samego miasta i z okolicznych wsi. Położenie zakładu w pobliżu niewielkiego „jeziora” zapewniało wodę, zaś czysty ziarnisty piasek, bez domieszek gliny dowożono z okolicy Piotrkowa, wapno z wapiennika w Sulejowie, a węgiel z Zagłębia Dąbrowskiego.

Wystawa potrwa do końca sierpnia.