Czyli specjalny tor dla rowerzystów, a właściwie cyklistów, zlokalizowany na Budkach, jedna z największych atrakcji gubernialnego Piotrkowa. Jego budowę sfinalizował znany piotrkowski cyklista Bronisław Dąbrowski. Do publicznego użytku ten rekreacyjno- sportowy obiekt oddano 15 maja 1893 roku. Jak napisał jeden z dziennikarzy ówczesnego lokalnego czasopisma „Tydzień” przy alei spacerowej „do budek”, naprzeciw szklarni, otwarty został plac do nauki jazdy na welocypedzie oraz tor wyścigowy długości ¼ wiorsty. (...) Dla początkowej nauki daje się welocyped miejscowy bez dodatkowej opłaty[i]. Opłata za całoroczny sezon wynosiła 10 rubli dla dorosłych i 5 rubli dzieci i młodzież. Od roku 1896 własność Piotrkowskiego Towarzystwa Cyklistów. Urządzony wzdłuż nasypu kolejowego, u zbiegu dzisiejszych ulic Budki i Partyzantów, posiadał nawierzchnię z gliny i miału, łagodne zakręty i pochylone do środka tory (długość toru wynosiła 255 metrów). Całość otaczały pasma trawy z małymi klombami, według projektu ówczesnego miejskiego ogrodnika Antoniego Hołujskiego, m.in. twórcy wirydarza przy placu Kościuszki. Dodatkowo obok cyklodromu znajdowała się altana z kioskami i dwa boiska do krykieta. Największe oblężenie piotrkowski tor przeżywał zawsze z okazji otwarcia sezonu, które odbywało się zgodnie z ustalonym ceremoniałem. Członkowie Towarzystwa Cyklistów (w roku 1910 liczyło ono 66 członków rzeczywistych) w strojach mundurowych po wysłuchaniu mszy w kościele bernardyńskim bądź kościele Dominikanek udawali się na cyklodrom, gdzie następnie dokonywano uroczystego podniesienia flagi. Urządzane na torze wyścigi zazwyczaj odbywały się na kilku dystansach. Do najpopularniejszych należały wyścigi połączone z biegami piechurów m.in. „Wielki derby” o tytuł „Mistrza jazdy na Ziemię Piotrkowską”, bieg „Zachęty” (5 okrążeń), „Scratch” (10 okrążeń) oraz bieg „Główny” (20-30 okrążeń). Niemniejszym powodzeniem cieszyły się również konkurencje takie jak bieg „Prowincjonalny”, „Amerykański” czy „Seniorów”. Co ciekawe w tym ostatnim mogli startować wszyscy, którzy ukończyli 35 rok życia. Nagrodami były specjalnie wybijane na tą okazję żetony - złote emaliowane, srebrne oraz w zależności od biegu duże lub małe brązowe. Na cyklodromie gościli uznani zawodnicy kolarstwa, m.in. warszawiacy Hera i Kamiński oraz mistrz lotny, jeździec V klasy Wapiński. Najsłynniejszym jednak cyklistą, jaki zawitał „na Budki” był jeździec z paryskiego „Velodrome d’hivier” Albert Jeanneret. Niestety występ francuskiego championa okazał się porażką. W rozegranym 16 lipca 1911 roku wyścigu zajął dość odległe miejsce, czym rozczarował piotrkowską publiczność. Dziś po dawnym cyklodromie pozostał jedynie niewielki wał ziemny przy dzisiejszej ul. Partyzantów.
Doceniamy za wyłączenie AdBlocka na naszym portalu. Postaramy się, aby reklamy nie zakłócały przeglądania strony. Jeśli jakaś reklama lub umiejscowienie jej spowoduje dyskomfort prosimy, poinformuj nas o tym!
Życzymy miłego przeglądania naszej strony!
