powstał w okresie I wojny światowej w granicach Cmentarza Nowego, przy głównej alei nekropolii. Początkowo mieścił groby blisko 500 legionistów poległych w latach 1914-1918 oraz mogiły żołnierzy 25 pp. zmarłych w okresie międzywojennym. W wyniku wojennej zawieruchy do dnia dzisiejszego pozostał tylko niewielki ślad tej dawnej kompozycji. Punktem centralnym pierwszego wojennego cmentarza był i jest surowy monument w postaci głazu narzutowego obwiedzionego dookoła łańcuchami symbolizującymi okowy niewoli, które rozerwać mogła ostatecznie tylko ofiara krwi samych Polaków[i].