Zwane również Biskupie lub Jurydyką Biskupią, to małe miasteczko arcybiskupów gnieźnieńskich mieszczące się w Piotrkowie od schyłku XV do XIX wieku na terenie Wielkiej Wsi pomiędzy dzisiejszą ulicą Jerozolimską i rzeką Strawą, na lewo od ulicy Starowarszawskiej. Składało się z kilku ulic, m.in. Drożnej, Królewskiej, Franciszkańskiej, Lubelskiej i Mięsnej (żadna z nich nie zachowała się w obecnym układzie przestrzennym Piotrkowa). Od istniejącej na wschodzie Wielkiej Wsi jurydyki starościńskiej jurydykę biskupią oddzielał specjalny przekop. Początek Arcybiskupia historycy datują na rok 1503, kiedy to kanclerz wielki koronny Jan Łaski herbu Korab (1455-1531), otrzymał z nadania króla Aleksandra Jagiellończyka dwór i dwa place na wspomnianej Wielkiej Wsi. W roku 1509 Łaski odstąpił za zgodą monarchy arcybiskupowi gnieźnieńskiemu Andrzejowi Poraj- Boryszewskiemu.
Dwa lata później sejm zatwierdził darowiznę dla arcybiskupów. Wyłączona spod władzy starosty i sądownictwa miejskiego oraz zwolniona z podatku na rzecz miasta, stała się ona samodzielnym miastem w mieście, którego mieszkańcy wybierali własny samorząd, burmistrza i rajców, zatwierdzanych przez kapitułę gnieźnieńską. W okresie największego rozkwitu życie miasteczka biskupiego koncentrowało się głównie przy dwóch ulicach, Franciszkańskiej i Lubelskiej, przy których ulokowanych było łącznie kilkadziesiąt domów. Kompletnemu zniszczeniu uległy te ulice podczas wielkiego pożaru w 1786 roku. Na ternie jurydyki znajdował się m.in. dwór arcybiskupów gnieźnieńskich, dwór arcybiskupów kujawskich oraz browar i gorzelnia. W 1793 roku po zajęciu Piotrkowa przez wojska pruskie Arcybiskupie jako własność kościelna zostało poddane sekularyzacji, a w 1840 roku ostatecznie zostało włączone do miasta.
Doceniamy za wyłączenie AdBlocka na naszym portalu. Postaramy się, aby reklamy nie zakłócały przeglądania strony. Jeśli jakaś reklama lub umiejscowienie jej spowoduje dyskomfort prosimy, poinformuj nas o tym!
Życzymy miłego przeglądania naszej strony!
