Dziś już nieistniejący, powstał w latach 1627-1637 z fundacji księdza Walentego Ezycjusza i Stanisława Wawrzeły. Budynki klasztorne zlokalizowano na wschód od miasta w rejonie zamku królewskiego (teren dzisiejszego placu koszarowego). W czasie najazdu szwedzkiego kościół i klasztor zostały obrabowane i spalone a zakonnicy wymordowani. W połowie XVIII wieku przeprowadzono prace zmieniające układ architektoniczny klasztornych zabudowań. Kościół i trzy skrzydła klasztoru, jedno i dwupiętrowe, tworzyły czworobok z wewnętrznym dziedzińcem. Południowo- zachodni narożnik terenu klasztornego zamykała kwadratowa wieża- dzwonnica. Zachodnią ścianę północnego skrzydła i zachodnią ścianę kościoła wieńczyły barokowe szczyty. Na terenie klasztoru istniała szkoła klerykalna i biblioteka licząca około 700 tomów. Z czasem konwent zaczął mocno podupadać, a w roku 1820 liczył zaledwie 4 zakonników. Ostatecznie w roku 1824 z powodu braku funduszy zgromadzenie to zostało całkowicie zlikwidowane, a braciszkowie przeniesieni do klasztoru w Radomsku. W latach 1837-1839 w kościele franciszkańskim mieścił się teatr, następnie zaś więzienie i lazaret. Ostatecznie budynki klasztorne 1867 w roku przebudowano na koszary dla stacjonujących w mieście wojsk rosyjskich, a samą świątynię siedem lat później rozebrano. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości początkowo w ocalałych dwóch oficynach poklasztornych kwaterował 2pp Legionów, a następnie w od 1921 do 1939 była to siedziba 25 pułku piechoty Wojska Polskiego. Kres dawnym zabudowaniom franciszkańskim położyły niemieckie naloty Luftwaffe we wrześniu 1939 roku.
W opinii znawców literatury słynny poemat heroikomiczny Monachomachia Ignacego Krasickiego mógł opiewać czyny m.in. właśnie piotrkowskich franciszkanów.
Doceniamy za wyłączenie AdBlocka na naszym portalu. Postaramy się, aby reklamy nie zakłócały przeglądania strony. Jeśli jakaś reklama lub umiejscowienie jej spowoduje dyskomfort prosimy, poinformuj nas o tym!
Życzymy miłego przeglądania naszej strony!
