Podmiejska rezydencja króla Zygmunta Augusta. Pierwsze wzmianki o dworze królewskim na Bugaju datowane są na 1484 rok, szersze informacje na temat tej podmiejskiej rezydencji monarchy pochodzą jednak z XVI wieku, stary dwór uległ zniszczeniu w 1516 roku. Nowy, nazywany dworem Zygmunta Augusta powstał około 1567 roku na zachodnim brzegu jeziora Bugaj. Pracami budowlanymi kierował wówczas piotrkowski podstarości Piotr Żochowski. Dwór, mający charakter rezydencji myśliwskiej, składał się z części mieszkalnej, zwanej domem królewskim, oraz szeregu budynków gospodarczych. Całość otaczał parkan z dyli. Do dworu prowadziły trzy bramy: zachodnia od strony miasta, wschodnia od strony jeziora i Sulejowa oraz południowa. Dopełnienie zabudowań dworskich stanowiły trzy stajnie, każda na 240 koni, wybudowane naprzeciwko królewskiej posiadłości na wschodnim brzegu jeziora. W opinii historyków dwór bugajski stanowił ulubioną rezydencję króla Zygmunta Augusta, monarcha często tu bywał i często też zapraszał tutaj senatorów i posłów na obrady. Po śmierci króla dwór opustoszał i podupadł. Według kronikarskich zapisów już około roku 1588 był już mocno zdewastowany. Z czasem wszystkie jego zabudowania znikły z podmiejskiego krajobrazu.
Ciekawostka: fundamenty dworu przetrwały na terenie Bugaju do XIX wieku.