Pierwsza piotrkowska drukarnia, powstała w latach dziewięćdziesiątych XVIII wieku z inicjatywy ówczesnego rektora piotrkowskiego kolegium pijarów Prospera Zarębskiego. 1 maja 1792 roku podpisano umowę pomiędzy kolegium a przeorem klasztoru cystersów w Sulejowie Joachimem Maiem w sprawie wspólnego uruchomienia oficyny wydawniczej. Trzecim wspólnikiem przedsięwzięcia został piotrkowianin Franciszek Zaremba. Siedzibą drukarni był gmach kolegium pojezuickiego przy ulicy Łaziennej. Oficjalne otwarcie oficyny nastąpiło 27 lutego 1793 roku. Zachowane dokumenty wśród pracowników drukarni wymieniają sprowadzonego z Warszawy zecera Bartłomieja Lubicza- Radzimińskiego oraz presera o nazwisku Tarwita. Polskie i łacińskie czcionki do warsztatu jego właściciele zakupili w Lipsku. Spod prasy pijarskiej oficyny wychodziły głównie modlitewniki, podręczniki szkolne oraz uniwersały. W roku 1793 po drugim rozbiorze Polski Piotrków, a wraz z nim i oficyna drukarska dostał się pod panowanie pruskie. Zaborcy nie zlikwidowali jednak warsztatu, nakazali jej właścicielom sprowadzić niemieckie czcionki, na zakup których udzielili drukarni pożyczki w kwocie 600 talarów. Kierownikiem oficyny został prorektor kolegium pijarskiego Jan Tokarski. Produkcja wydawnictwa skupiła się głównie na druku niemieckich pism urzędowych. W latach 1796-1798 dzierżawcą drukarni został zecer Paweł Kalinowski. Po trzecim rozbiorze Rzeczpospolitej, w 1799 roku drukarnię zlikwidowano.
Doceniamy za wyłączenie AdBlocka na naszym portalu. Postaramy się, aby reklamy nie zakłócały przeglądania strony. Jeśli jakaś reklama lub umiejscowienie jej spowoduje dyskomfort prosimy, poinformuj nas o tym!
Życzymy miłego przeglądania naszej strony!
