Klasztor ss. Dominikanek powstał na zachodniej ścianie murów obronnych miasta w I połowie XVII wieku z fundacji Katarzyny Warszyckiej. Dobudowany do murów obronnych zachował fragment średniowiecznych fortyfikacji do dziś. Kościół murowany, jednonawowy, w stylu wczesnobarokowym, trzykrotnie przebudowywany po wielkich pożarach miasta. Wnętrze kryje ołtarz główny z obrazem NP Marii Śnieżnej i dwa boczne z rzeźbami i obrazami z XVII i XVIII wieku, sklepienie bogato zdobione osiemnastowiecznymi stiukami o motywach roślinnych, oraz rokokową ambonę z 1767 roku. Budynek przyklasztorny prostokątny z dwuspadowym dachem i barokowymi szczytami. Po kasacji klasztoru w 1869 roku mieściło się tu rosyjskie gimnazjum żeńskie, w okresie międzywojennym prywatne gimnazjum Heleny Trzcińskiej, a po wojnie początkowo internat Studium Nauczycielskiego, później do końca lat 90 internat Ośrodka Rehabilitacyjno- Wychowawczego. W okresie I wojny, w listopadzie 1914 roku mieścił się tutaj 121 szpital polowy 2 Syberyjskiej Dywizji Strzelców na 100 łóżek, zaś od stycznia do sierpnia 1915 roku w tym budynku przyklasztornym zlokalizowano wojskowy szpital epidemiologiczny.